Hasret kaynar kazanımızda
Parmaklarımız umutla böler ekmeğimizi
Bir bardak demli çaydır içtiğimiz
Koca yorgun bir günün üstüne
Yenilgiler sürgünü olur sevdamızın
Saklanır sebeplere
Sinsi çaresizliklerin rengi
Ellerimiz dört duvar ellerimiz yıkık
Islak bir şarkı yapışır dilimize
Biraz oynak biraz kırık
Boğulur hıçkırıklara
Zavallı kahkahalarımız
Yağmurun hüznü gözlerimize vurur
Desem ki güneşin rengi içimiz
Desem ki bu sevda
Belki bir dal yeşili toprağın
Belki de bir sessiz sarı
Ya da bir çiçek kırmızı
Bir de grisi hayatın
Olmakla olmamak arasında
Yorgun saatlerin ardından
Sarar bahar tenlerimizi
Bir pişmanlıklarımız kalır geriye
Keşkelerimizi yüklenir de sesimiz
Bağırırız toprağa havaya suya
Oysa
Toprak kavga hava ağır su umursuz
Ve sen avuçlarıma sığmayan
Parmaklarımın arasından
Akıp giden yürek güzeli
Yanmış sevdanın isli kokusu
Bil ki
Kurakta üşüyen bir damla gibisin
Yeşerecek bir kuru tohuma
Şimdi
Kırlangıç kuşları sessizken
Su içerken karıncalar
Rüzgarların haykırışından bileceksin
Bu yürek bu sevdaya dar gelir
zaferakarsu**
