KIRMIZI GÜLÜŞLÜ KIZ

KIRMIZI GÜLÜŞLÜ KIZ

Salınarak sakınmadan yürürdü
Bir uçurumun kıyısında gibiydi
Belliydi / acıları yüreğe çökmüş
Sağ eli göğsünün solunda
Yemin eder gibi konuşurdu
Kederi ve hüznü gözlerinden akardı
Öyle uzaklaşmış ki kendinden
Mutlululuğun yalın halinde bile
Gün sürerdi geri gelmesi
Yine de kırmızı gülerdi akşamları
Adı Yeter'di
Kadere isyan hınçlı
Suskusu
Geceden beterdi

Saçlarını rüzgara dağıtırdı
Ellerimi tutar derinlere dalardı
Bazen ağlardı
Gözlerini doldururdu gözlerimin içine
Zamansız bakardı
Yüzümü okşar okşardı
Aniden sarılıp öylece koklardı
Sonra içine cekerdi sigara gibi
Kırmızı gülerdi akşamları
AdıYeter'di
Az konuşur çok öperdi

Hiç anlatmadı bana geçmişini
Hiç bilmedim
Üstüne varmadım
Güzel kadındı
Kimine hanımefendi
Kimine göre fahişe
Ben hiç bilemedim hangisi
Bana göre insandı

Çelik gibi soğuk bakardı
Bazen boş bulunup bir hoş bakardı
Bir kere denk geldim o bakışa
Bir sızı işledi içime
Kafam karıştı / mutlak aşk

Üç ay kaldı bende
Çok yemekler yedik birlikte
İçkiler içtik
Rakı severdi susuz giderdi
Arada sırada ah çekerdi
Bir derin nefesin duldasında
Sonra susardı
Adı Yeter'di
Kırmızı gülerdi
Gülüşüne hüzün asardı

Bir gün "anlatacağım" dedi
"Bütün her şeyi"
Dediği günün ertesi
Kayboldu ortadan
Hiç bir şey demeden

Eski bir resimde buldum
gerçeği
Yanından hiç ayırmadığı
Şiir kitabının içinde
Yüzleri sararmış iki çocuk resminde
Uzun yıllarla yaşlanan
İkimizin resminde
O benim ilk aşkımdı
Şiirler yazdığım
Uğruna ne kavgalar ettiğim
Çocukluk aşkım
Ben de onun tabi

Derler ya "dünya başına yıkılır insanın"
Öyle de oldu
Yıkıldım çöktüm dağıldım savruldum
Adı Yeter'di
Beyaz bakar kırmızı gülerdi

Şimdi yollarda ve yıllarda onu arıyorum
O'nlu gözlere bakıyor
O'nlu kokularda duruyorum
O'nca içiyor
O'nca yaşıyorum
Ben de artık kırmızı gülüyorum akşamları

Adı Yeter'di
Beyaz bakar
Kırmızı gülerdi
Suskusu
Ölümden beterdi

zaferakarsu**