SON KARE IŞIK
Mistik bir akşam işliyordu üstümüze
Gündüzü tüketen bulutlar solgun
Adı konulmamış bir havanın sesi
Tuz basıyordu gözlerimize denizlerce
Bir serçe son kurunu yapıyordu dişisine
Belki de hüznümüze inat arsızca
Günahlarla yüklü son vapur
Geçmemişti karşıya daha
Güneşin son demleri ağlamaklı
Yedi Tepe'nin en tepesinde kırılıyordu
Anason kokulu balıklar can derdinde
Kelli göbekli adamlar arslan gibi aç
Biz yoktuk içi boşalan bu şehirde
Çaresizlik bile çaresizdi hiçtik biz
Susuz bir yaz gibi yangın içimiz
Hem kaderine hem kederine suskun
Eller yumruk bileli bıçak keskini
Ne ki bir yenilgi bu umut yoksunu
Teslim olunmuş çoktan ilk ağrısına kışın
Şimdi gitmek zamanı gecenin bir boşuna
Yorgunluğu yaşamak uzak sessizlikte
Ya da son karesini yudumlamak ışığın
Umuttur döllemek seher-i sabaha bir yel
Ölümden önce tek satır vasiyet dünyaya
zaferakarsu**
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder