YEMİN-İ SUSKU
Cehennemim kalbinden haykırır sesim
Yokluğunda kavrulup tükenir nefesim
Bin kez ölür can ayrılık düşünce nefrete
Bin kez doğar sana olan aşk-ı hevesim
Kaç eskimiş yalnızlıklar yaşadım sende
Baldıran zamanlarda ne yar'lar üstünde
Mavi yorgunluğu sızlar yorgun tenimde
Bu şişman ve arsız ülkenin Mayıs kentinde
Kimsesiz umutlar erittim cam kazanlarda
Çok yılların ortasında ve köşe başlarında
Ey göklerin taranmamış saçları rüzgarlar
Kırın kanatlarınızı ne dağların taşlarında
Ola ki kapıları açılsa bir bir önüme cennetin
Suskum yemindir öze bıçak keser sözümü
Yansısız aynalara dökülür yüz-ü hiddetin
Kimselere vermem kör olsam dahi gözümü
zaferakarsu**
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder