SESSİZİM
Savruldu yapraklar esen rüzgarlardan
Yağmurunda kimsesiz bulutların
Gittiler yuvadan göçmen kuşları gibi
Uçtular ayın durulduğu karanlıklara
Bin yıllık çınar dağıtmıştı saçlarını
Vurulduktan beri bu ılık meltemlere
Saklanacak bir şeyler var bu gecede
Paslı çığlıklar çaresiz yakarışlar
Yangınım ben sabahı yakan güneşe
Sararan vadiye dumanlı dağlara
Tenhada açan o yalnızlık gülüne
Gülüşünde ne kokular açan hüznüne
Oysa mutlu olmak ne yakışırdı sana
Ve ne yakışırdı sana beni sevmek
Sen nerelerde kaldın benim sessizim
Çok sevgiler hak eden benim dilsizim
zaferakarsu**kasım14
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder