SÜTÜMDEKİ KAN
Gamsız zamanların deminde
Yeni dünyalar yıkıldı başımıza
Yeniden başlamak değil zor olan
Puslu gecelerde çekip gitmekti
Kanla yıkanmış ırmakları
Avutmaktı/ denizlerde zor olan
Birer zavallıydık
Günahsız mahzun
Birer kurbandık
Döşünde çaresizliğin
Kölesiydik özgürlüğümüzün
Biraz arsızdık en çok da aşık
Henüz kitaplara yazılmamış
Yalnızlığımızı yaşıyorduk delice
Ne güller dökmüştü kırmızılarını
Ne de kuşlar susmuştu kederlerine
...
Aralık'ın bir karasında
Zemherinin ta dibinde
Çok ölülerin sessizliği sardı başımızı
Gün ortası kapaksız
Zifir bir mezarın içindeyiz sanki
...
Nereden geliyor bu kötülük
Hangi tohumdan kök salıyor
Kim katar sütümüze kanı
Kimin kararı ölmek öldürmek
Dönüş var mı bu yoldan
Boğazımız boğum düğüm hıçkırık
...
İhtişamlı sevdaların savrumunda
Ateşten çıkarılmış sözcüklerle
Vurulduk can evimizden
Ve sır olmuş gizlenmiş bir gecede
Sevişirken tenimizin şavkında
Mahçup olmamış sabahlara
Sürdük utangaç yüzümüzü
Koynumuzda büyüyen kışlardan öte
Soluksuz ve ışıksız sarıldık hasretimize
Diye ki
Aşk boyalı düşlerimiz boğulmasın
Kendi sütünde
zaferakarsu**
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder