SIRR-I MUTLULUK

SIRR-I MUTLULUK

"Seni seviyorum" dedim
Karşılaşınca yolda
Sağ elini kaldırdı vuracak gibi
Vurdu da
"Salak" dedi
"Niye bu kadar geç kaldın sen bana"

İşte bütün mesele
Geç kalmak ya da kalmamak hayata
Belki de
Sırr-ı mutluluk salaklığı aşmakta

zaferakarsu**

SENDEN BENDEN ÖZ

SENDEN BENDEN ÖZ

Sana dair çok sözlerim saklı içimde
Hem sana yakın hem senden uzakta
Avazım bir asi sevda vurulmuş umuduna
Çok yıllarla yaşlandı göğsümdeki kurakta
En sıcak düşlerim bir avuç gözyaşı şimdi
Yiten zamanlara ağlıyor hüzünlü şarkılarla

Ey kara gözlerinde yıldızları tutan sevdalı
Sudan sebeplerle eskidi takvim yaprakları
Sussak içimizde kalır karanlıkları gecenin
Konuşsak sele coşar göklerin yağmurları

Gülmek diyorum hayata ve aşkın yoluna
Çiçek diyorum koysak dudağının soluna
Düşünmesek yansak kavrulsak köz olsak
Sevişmesek senden benden öz olsak

zaferakarsu**

Şairim

Seviyorum 

Uzak Kürt Kızı'nı 

Kürt'lüğüne rağmen 

Şiir'im benim

Türk'lüğüme yalan olmasın

Aynı toprağın mahsuluyüz

İnadı inat bir yosma

Olsun 

O kız bizim kızımız 

Ben de onlar oğlu

.

El ince söz naif göz özden 

Gülüşü har içinde 

Sus olma demiyorum

Ses olasın istiyorum

Yüreğime kan

Nakışı ten yakışı 

Sevdası can içinde 

İşte öyle 

Köz ateşler sıcağı

Bir gülüş

zaferakarsu * *

ADAMLAR

ADAMLAR

Adamlar da var/ güzel bakarlar
Dillerinde şiirler/ türkü yanaklı
Aşık olunacak/ yiğit adamlar

Sevince vazgeçmeyen
Güvenilir can gün bakışlı
Yürekleri pür-u pak bir çocuk
Öyle yalnız öyle üryan
Sığınacak liman arayan
Mutluluğu gözlerinde
Gülden gülüşleriyle
Yalan ışıklara kanmayan
Belki yolda belki de yanında

-Bakmak görmek bilmek istemek-
-Bir de anlamak ve yaşamak-

Hiç umulmayan bir zamanda
Adam gibi adamlar tam karşında

zaferakarsu**

KAL DESEN

KAL DESEN

Kal desen

Yağmurlar durulur

Susar çığlıklarım

Hüzünlerim savrulur

Sabah konar papatyalar üstüne

Çok serçeler mutlanır mavilere

Kal desen

Ne umutlar şenlenir gözlerime

Yorgun sesimin rengi canlanır

Bir sıcak nefes olur kursağımın hevesi

Yalnızlık rüzgarlarını savurur

Zamanın yelkovanı zehr-i akrebe inat

Kal desen

Yürek imgelenir ne güzelliklere

Gül'ün açınca da gül olması gibi

Aşk aşk'lanır aşkolur

Bir çocuk ağlar hayata

Ne şükürler başlar ak dualarla

Göklerin melekleri gülüşlenir

Çok yüzlerin suyu hürmetine

Kal desen

zaferakarsu**

Şiir şiirliğini bilecek

Şair şairliğini

Şiir yaşayacak yaşatacak

Şair yaşatacak yaşayacak

zaferakarsu**

ÖMÜRLÜK SUSMALAR

ÖMÜRLÜK SUSMALAR

Uzundur susmalarım benim / ömürlük

Uzak düşlerden gelir bir yanı

Kıyısız denizlerde ağlayan / yalnızlık

Kimsesiz yakamozlarda bir anı

Hazandayım ben dala vedalı / yaprak

Susuzum ayazım yıkık mutsuzum

Sanki karanlığa cem veren / toprak

Çekiyor canı her adım umutsuzum

Kış sarmış ömrüme sesim / sessizlik

Ne yılları aşmışım başım talihsiz

Düşmüşüm yangınım yaram / sensizlik

Dost yarası sırtımda eli hançersiz

zaferakarsu** RÜZGAR GÖÇÜ

ZEYTİN AĞACI

ZEYTİN AĞACI

Biz de yeni bir yıldız buluruz

Geceler karanlığına bir kandil

Küçük lokmalarla / okuyup suyumuzu

Kırk kapının eşiğinde

Aç bir güvercini besleriz diş tırnak artımıyla

Çünkü biz yeri göğü ve cümle yaşayanı severiz

Sonra yeni bir resim çizeriz

Işıl yıldızların efelendiği karanlıklara

Bir daha bölüşürüz ekmeğimizi

Bir daha aşık oluruz yaşamaya

Bir daha sevişiriz yarına öbür güne

Hiç durmadan kavgalanırız yokluğa yoksulluğa

Ve zulme / zalime

Çünkü biz barışı kardeşliği ve cümle yaşayanı severiz

Ve yeni bir fidan dikeriz

Eskimiş medeniyetler üstüne

Ekmeğin yanına meyvesi katık

Barışın başına yaprağı yeşil

Ezelden kalan çok bin yıllık bir ağaç

Tapusu çocuklarımıza miras

Özümüzü süzerek topraktan

Yeniden doğarız aydınlıklara

Çünkü biz ışığı sevenlerdeniz

Zafer Akarsu

GEL

Şıişşt

Sessizliğim ol bugün

Uzakların yakını

Haydi gel kıyıdan köşeden

Umutların mavisi

Sevdaların koyusu

Gün kaçkını ses yeşili

El tutumu yürek gülü

Bilmekler uzamı sessizliğim

Şıişşt

Umudum

Gel

zaferakarsu * *

SEN DEĞİL MİSİN

SEN DEĞİL MİSİN

Sen değil misin ellerimi tutmayan
Arsız düşlerim dalarken hüzünlere
Sensizlik kemirirken isyanlarımı
Kimsesiz sevdamı öfkelere bölen

Sen değil misin gözlerime bakmayan
Yağmur yüreğim koşarken denizlere
Sensizlik kanatırken sabahlarımı
Uykusuz yüzümü dizlerime koyan

Sen değil misin sözlerinde durmayan
Rüzgar saçların savrulurken gecelere
Sensizlik sustururken çığlıklarımı
Umutsuz sözcükleri karanlığa yazan

zaferakarsu**

KARANIN KÖRÜ

KARANIN KÖRÜ

Cümle renklerin içinde
Kırmızıyı vurdular akşam vakti
Bağrında kan kurudu
Sarı çığlık çığlığa sus
Teninde güz hüzünleri
Maviyi sormayın
Kendini astı boşluğa
Bir intihar/ kitaba aykırı

Yeşil turuncu beyaz mor
Geçelim bir kalem
Kahve diyorum kahve
Yarin gözleri kadar

Cehennemin kapıları dar
Dört köşesi ateşten har
Bir yanım günahtan yar'
Bir yanım İrem'den var'

Şimdi
Sürsem cümle renkleri aşka
Hangi rengi tutar ki
Karanın köründen başka

zaferakarsu **

YİNE DE SEVMEK

YİNE DE SEVMEK

En iyisi sevmek yine de

Gökyüzünü denizleri sevmek

Sevda türkülerinde aşk havalarını

Ormanları dağları ağaçları kuşları

Güneşin kaçtığı karanlıklarda

İnsanları sevmek ve cümle renkleri

Bir de seni

İlle de seni

Suskun ak kefenlere boyanarak

zaferakarsu**

GÜZ

GÜZ

Güz geldi ülkeme

Karanlık gündüz vakti

Utanç yağışlı bulutlar

Soğuk sular baş aşağı

İçimde dünya dışı umutlar

Kan dağları akıyor yüreğe

Güz geldi ülkeme

Zemherisi çok yakın

Aklıselim korkak ne uzak

Dilimiz ezik bir ağıt yanık

Sözleri eskimiş unutulmak yolunda

"Büyüttüm besledim asker eyledim"

Güz geldi ülkeme

Zemherisi çok yakın

Yansımalar yüzümde kırık

Yolları dumanlı soluk

Havada puşt kokusu

Arşın yedi katı kurşun deliği

Başta dinmez yağmurlar sebebi

Güz geldi ülkeme

Zemherisi çok yakın

İhanetin gizleri ne kahraman

Hangi ateşin maşası eliniz

Gencecikler ölüyor yahu

Bizim gençler çocuklarımız

Hangi vampirin aymazlığı bu

Yazık değil mi ana zılgıtına

Günah değil mi baba kahrına

Sizin çocuğunuz yok mu

Hangi Tanrının emri ölmek öldürmek

Niye bu gözyaşı bu tabutlar niye

Çok mu zor kardeşçe yaşamak

Yenilecek iki lokma ekmek

Çok mu zor bölüp paylaşmak

Güz geldi ülkeme

Zemherisi çok yakın

Sakin olmak gerek aklıselim nerdesin

Unutmayın aynı göğün içinde vuruluyoruz

Aynı güneş altında yanıyor düşlerimiz

Oysa adı bahardı sevdamızın

Kürt Türk alevi sünni bilmezdik eskiden

Kız alır kız verirdik saz alır söz verirdik

Ne oldu da ayrı düştük özümüzden

Ve biz

"Birden çoğuz çoktan biriz

Ne evveliz ne ahiriz"

Bilinsin ki hepimiz insanız

Şimdi

"Binmişiz bir alamete gidiyoruz kıyamete"

Güz geldi güz 

Zemherisi yakın

Akıl yüreğim akıl

.

Önce insan doğrusu

Kendi içinde sevgisi

zaferakarsu**

SEÇMEK GÜL

SEÇMEK GÜL

Ben hep hüzün yapmak 

İkindi vakti olmak

Ağırlık basmak beni

Bütün yükü kentin

Üste çökmek sanki

Parmak ince ve uzun olmak 

Sigara tellemek

Yorulmak akmak gözlerime

Hayat kaçmak

Ben bilmiyor ne yapmak

Hep böyle olmak

Bu ara sıra sık olmak

Rakı içmek çay içmek

İş vakti olmak ama

Şimdi çalışmamak ben

İyilik deniz ucu bulmak

Sessiz kimse olmamak

Taşlamak deniz

Karın yarmak hırs çıkarmak

Belki koşmak çiçekler içi 

Zamanı olmak 

Bir gül seçmek asil olmak

Dalda koklamak yok koparmak

Yaprak arası yeşil üstü 

Bir de büyütmek şiir 

Kanatmamak dizeden ama 

Çok sevmek beklemek 

Umut olmak işte 

Olmak

zaferakarsu**

YALNIZLIK ARYASI

YALNIZLIK ARYASI

Gözlerimden sen geçiyorsun salkım saçak

Ben inleyen çığlıklar ötesi 

Issız bakışlarım bulutları yurtlanmış/ ne yalnız 

Şahlandırıp yalnızlığın oflarını bir nefes

Hasretimi ağlıyorum zamansız yağmurlara

Sözlerim dar ağacında / imgesel dizeler

Dermansız keşkeler dil ucu olmazı

Hiçliğe akan haykırışlar aryası

Savuruyor sesimi ıslak göklere

Yaz vakti şimdi / Temmuz

İçim kış karası / bir ayaz

Üşüyor düşlerim yokluğuna / bir uzak

Hiç sarılmamış ten gibi kucak kucak

zaferakarsu**

GİTMEK ZAMANI

GİTMEK ZAMANI

İçimde bir yara kanıyor / sessizden
Kimseler bilmeden ağlıyor / derinden
Nasıl anlatsam
Yalnız ve çıplak
Susuyor gidenine

Çığlığı gümbür gümbür
Umutları yaşlanmış
Bakışları körelmiş
Topal adımlarla bir kaçış bu
Geri dönüşü olmayan bir yola

Ve körlerinde sabahın
Göze batan uykular
Yoldaşıdır hazan rüzgarlarının
Başında savrulan
Bütün melodiler ağırdır artık
Ağıtlara terk eder ruhunu
Nihayet gitmek zamanıdır
Ya bu diyardan ya bu dünyadan
Kimselere söylemeden / sessizden

zaferakarsu**aralık14

GELİNCİK'LER

GELİNCİK'LER

Ah Gelincik'ler
Kırmızıdan beyaza
Adınız eski gelinliklerimizden gelir
Bir bir Çocuk Gelinler /
Bir bir Kırmızı

Boy verirler bulutların altında
Salınır endamları
Çok ağlarlar gidenlerin ardına
Ah Gelincik'ler
Bir ömür taşıyan kısacık boylarında
Dünü yaşamış bugünde yaşlanan
Yarını belli olmayan Gelincik'ler

Bir el kırmızı
Narin incecik bir kırmızı
Ve direnen o kırılganlık
Bütün rüzgarlarına hayatın
Dikelir başları gök rengi göklere
Dökerler kırmızılarını hayata
Onur duruşlarıyla kanarlar bir gülüş

Ah süt kuzusu Gelincik'ler
Bir bir çocuk düşleriyle
Beyaz ateşten yanışlarıyla
Gelincik'ler kırmızıdır maviye

zaferakarsu**aralık14

Hayatımda ilk defa 

Gönlüme sordum bu sabah

"Nasılsın" diye

Gün battı hala cevap yok

Durum çok vahim sanırım

zaferakarsu * *

PAPATYA YÜREKLİ

PAPATYA YÜREKLİ

Ey papatya yürekli kadın
Seviyor bakışlı acaba kaçışlı
Bedenin ne bereket yeşillere allara
Döllenmiş bir sevdanın mavisi gün

Haydi
Tut ellerinden zamanı
İkindi vakti
Berrak bir pınar misali dol gözlerime
Çok nazarların korumasında tanrısal

Gel çekinme bir çocuk yüreğim ben
Kendimi vurur da sana düşmez sözlerim
Ne denizlerde boğulmuş gözlerim
Onca yılın ardına o kutsal umutlarla
Ateş tutan ellerimle ben hep seni özlerim

Ah papatya yürekli kadın
Çiçekler güzeli duru güzellik
Bilsem ki bendesin
Ne arılar beslerdim güllerimle özüne

zaferakarsu**

GİTMEK ZAMANI

GİTMEK ZAMANI

İçimde bir yara kanıyor / sessizden
Kimseler bilmeden ağlıyor / derinden
Nasıl anlatsam
Yalnız ve çıplak
Susuyor gidenine

Çığlığı gümbür gümbür
Umutları yaşlanmış
Bakışları körelmiş
Topal adımlarla bir kaçış bu
Geri dönüşü olmayan bir yola

Ve körlerinde sabahın
Göze batan uykular
Yoldaşıdır hazan rüzgarlarının
Başında savrulan
Bütün melodiler ağırdır artık
Ağıtlara terk eder ruhunu
Nihayet gitmek zamanıdır
Ya bu diyardan ya bu dünyadan
Kimselere söylemeden / sessizden

Zafer Akarsu / aralık14

KÜL VE GÜL

KÜL VE GÜL

Ey uzak hasretlerin güz türküsü
Ey kekik kokulu zamanlar ruhu
Tükendi bütün sevgileri insanlığın
Kar yağıyor kardeşliğin altın tahtına
Ellerimiz kaçmaklar gözlerimiz korkmak
Yerle gök arası saklanmış tirşe sessizlik
Kanıyordu vurulup düşen körpe kuşlara
...
Kaçak çay kıvamı akşamlara akardı rüzgar
Düz damlı evlerin kör pencerelerini vururdu
Kurşun ıslığı geceler evveli çığlık çığlık
Köpekler suskun kuyruk toplamış ürkeklik
Can sağ olması kapı aralarında bir sesten ötekine

Sonra benim gülüm
Aşk yamalı güz bulutları
Esmer bir Türkçe'yle ağıdını yakıyordu Anadolu'nun
Kınsız hançerler iniyordu böğrüne böğrüne
Benimse içim sen ayazı sönmez ateşler külü
Peşimiz ölümün karanlık gölgesi/ gökyüzü insafsız
Kırılmış havalarda bir soğuk nefes başıma çöken

Ah benim gülüm
İklimsiz zamanlarda sevdim gülüşünü
Kimseler bilmeden dere tepe dostluğunda
Paslanmış yakışlar bilense de ıssızlığıma
Damarda yanmamış oksijen coşkusunda
Derindeki volkanlar çavlan olup akardı
...
Ve güz geldi ülkeme gülüm
Akıl tutulması bir çılgınlık diz boyu
Hiçlik uğruna barış ayak çiğnemesi sakız
Sazdan sözden uzak kül grisi sabahla / gül açmaz
Sen dağda ben şehirde bir umut mavisi
Adı sevda özgürlük türkülerimiz zafer hüsranı
Mecbur ayrılıkların yanık ezgisi ırklanmış
Kardeşliğin kırgın yüreği binlerce kırklanmış
Hüzünlü vedalara akan gözlerle aklanmış
Dile küskün öze dargın söze yangın vurulmalara
Güz geldi gülüm
Güz ötesi zemheri ay'ı söktü havamız gülüm
İçimde ırkçı bir ayrılık ahlaksızlığı ben sonrası tufan
İçinde neyim var'ın dış mihrakları
Ve çok adamların akıl almaz akılsızlığı

Vah beni vah benim gülüm
Yüreğimin zamansız açanı
Sen barut sesinde umutsuzluk
Bende anason kokulu yalnızlık
Hangi sebebin izahı bu ayrılık
Kapımız savaş yeri camlarda kış
Yokluk yoksulluk perişanlık halimiz
Ne yana dönsek doğmuyor ki güneş

Ah be devran
Senin de düzüne düzüne selam olsun
Yolum yönüm karardı ıssızım bu gün
Yorgunum sessizim vurgunum can evimden
Akşam çökmüş gözüme sevdanın cem'indeyim
Dışarı kan gölü gönlümde sevmekler dem'i
Ey kül / ne harlı kalan gri / hüsran karası
Karanlıklar hakimi dur kal orada
Ay'sızım bu gece gelme üstüme üstüme

zaferakarsu** RÜZGAR GÖÇÜ

GECENİN ELLERİ

GECENİN ELLERİ

Kırılır renkleri güneşin

Denizin düzünden beri

Bir dolunay sarar toprağı

O büyülü yakamozlar 

Yıkar gözleri tuz tutumu

Gecenin elleri soğuktur şimdi

Serinler göğün ışıkları bir bir

Kanatarak incinen bağrımızı

zaferakarsu*

CANSIZ ÇAĞLAR

CANSIZ ÇAĞLAR

Yaz son demlerini yüklemiş eylüle
Yaşlanan güzden sakınan bir adam
Mavi düşlerini ısıtıyor hayalinle
Virane bakışlarında saklı bir umut

Belli çok zamanlar yaşamış gözleri
İçinde intiharlar büyütür korkusuzca
Çeker silahını basar tetiğine gecenin
Kanatır dudaklarını tuzlu sabahların

Artık gitmek vaktidir yiten anılardan
Karanlık sesi titreşir sisli dağlardan
Ellerinde çok yılların tenha mutluluğu
Akan bir nehir gibi bu cansız çağlardan

zaferakarsu**

İNSAN Kİ

İNSAN Kİ

I

İnsandır 

Kendi acısına katlanır

Öyleymiş dizeleri hayatın

İnsan ki

Kırar şiirini savrulur duygu

Ağlar ölüm bakışlı sevgili

Tutar yüreğini dağılır hüzün

Güler gülşenlerin al gülü

II

Gün olur an'lanır yüzün

Ülkenin orta yerinde

Bombardıman edilir yarınlar

Deniz teşnesi uzak güneşler

Sarılır toprağa ağıtlar boyu

Islanır göz tuzlanır sözün

Tükenir kelam kırılır kalem

Dilde hicran umudun hüsran

Elde yokluk kanda bolluk

Sus yürek sus

Herkes kendi acısına pehlivan

zaferakarsu**

Sen kül ben duman

Ölümdür vakitsiz gelen

Bu zulüm cümleye ayan

Diren yüreğim diren

zaferakarsu**

O dalgaydı

Ben limanı

Zamansız bir rüzgardı ayrılık

zaferakarsu**

O kadar vehm'etme kendine

Düşündüğün kadar degilsin

Biliyorum soracaksın bana

Sitemim kime diye

İnan ki

Sen değilsin ama sana

zaferakarsu **

YAĞMUR ZAMANI

YAĞMUR ZAMANI

Ben bir yüreğim 

Aklı başında 

Gözüm duyguya

Ruhum yaşımda 

Yazın suya teşneyim

Kış vakti güneşe 

Yol düşkün'üyüm

Han'ım virane

Ah gamzene kondurduğum günlük kelebekler

Öpülür mü gökler/ açılmadan kanatlar

Gitmeyin ömürden/ daha vakit çok erken

Dala veda etmeden kokmaz ki papatyalar

Şimdi yağmur zamanı kirpikler puslu

Bir derin nefesin ederi hüzzama

Açmamış gülün taç yaprağı ne uslu

Bin arı emerken özünü namuslu

Hava böyleydi işte yorgun ve ağır 

Ben namluda ceran/ bir yağlı kurşun 

Vurduğum her kalbin kulağı sağır 

Her yönüm kör bağır gözlerim bağır

zaferakarsu **

GİTTİN

GİTTİN

Gittin
Gecenin aykırı bir vaktiydi
Sırtında eski bir çanta
Bin dereden sularla geçmişini taşıyan

Gittin
Asi sözcükler
Yaban anlamlar yüklüyordu sabaha
Sönmemiş yıldızların kör ışıklarında

Gittin
Eylül'ün sararmış bir günü
Önünde kimsesiz yollar
Başında ıslak bulutlar
Hava/ yılların kalp ağrısı
Ay ışığında eskiyen
yakamozlar gibi
Yaşlanıyordu içine geceden

Gittin
Limansız gemiler hüznü gözlerin
Zamansız rüzgarlara aldanmış
Dalından düşen yapraklar gibisin
Bir o yana bir bu yana
Ayrılık tadını kana kana
Savrulur duru düşlerin artık
Yağmurlar kuşanır bakışların
Koşarsın uzakların ötesine
Ellerin hiçliklerin yanık külü
Saçlarında uzak yol düşleri

Bilesin
Yanaklarında tuzlanan yaşlar/
Öfkesi rüzgarına inleyen Dalgalara mağlup denizdendir

zaferakarsu**

GİTARIM BEN VE SAÇMALAMA HAKKIM

GİTARIM BEN VE SAÇMALAMA HAKKIM

Gitarım düşüyor aklıma sebepsiz

Tellerine yitik sevdalarım konmuş

Sözleri eski yağmurlara nispet

Titreşerek arılar gibi papatyalar üstüne

Bir şarkı bu/ başım beyaz melankoli

Rüzgarı anıların itik şarkısı/ serenat değil

Sevgisiz bir aşkın çıkarsal boyutu

Acı şeker mi ağlamak gülmek mi

Günaha davet mi bu oynak kalçalarda

Bir kadın üç kadın on kadın belki yüz

Sonsuza seviyorlar gecenin kahpeliğinde

Yatıyorlar beyaz çarşafların düzüne

Gitarım düşüyor aklıma sebepsiz

Tellerine yitik sevdalarım konmuş

Bakiyesi yaşlı bulutların gölgesinde

Kırık kuru soluk silik kaçmalar kendinden

Ve taze açmış güller/ alev çiçekleri

Elleri açık elleri bereketli gülüşler

Altın bir yazın sıcağında eriyen bakışlar

Kabarık hırçın dalgalar/ aç kayalara vuran

Zamansız yeşeren yürek çayırlarında

Bir sarhoşluk belki bir inat yüzünden

Rüzgara karşı işiyorum dört yönden

Mayıs'ın başında açan al gelincikler

Dölleri mi yoksa boşalan erkek çişimin

Diyorum ki doğal kurgusal bir döngü

Ölmezlik toprak su havaya düşen ateş

Gitarım düşüyor aklıma sebepsiz

Tellerine yitik sevdalarım konmuş

Alın yazısı mı güneş hep tepedeyken üşümek

Güneyden kuzeye aldanmak kutup ışıklarına

Ve kaybolmak karanlık göğün sonunda

Korkunun at sürdüğü dualı ıslıklarda

Sese detone olmak bir mezarlık türküsünde

Yakamıza yapışmış bir tanrının sus'uyla

Nasılda tapınmak gereği düşer aklıma

Bu yüzden dolayı yani sırf bu yüzden

Gitarım düşüyor aklıma sebepsiz

Tellerine yitik sevdalarım konmuş

Canı sağ olmuş bir geçmiş aslında geçmemiş

zafer akarsu**

SEÇİLMİŞ GELEN

SEÇİLMİŞ GELEN

Çok geçmedi bu bahar daha
Dün budadım dallarını ey ömrüm
Ne tez durdun filize taç yapraklara
Hiç sormazsın takat var mı koşmaklara

Belki son bakıştı yürek kıvamı
Son kez kesiliyor ayaklar yerden belki
Baş üstü savrulan esrik rüzgarlarla
Dizlerimde dermanın yorgun yılları

Tuhaf bir ateş sesime çöken yaz günü
Karanlık dünyamın aydınlık yüzü
Mutluluğu türküleyen atışları kalbimin
Gül bahçelerinin kutlu melankolisi

Ah ömrüm çok bulutlar yoldaşı
Gökler dolusu yağmurlara bağlaşık
Tunç renkli zamanların yolcusu
Bak taze bir çiçek ne aşklara karışık

Bu son demdir ey ömrü gönül
Belki şanş belki taktir
Her kula nasip mi bilinmez
Kadirli kıymetli sevmeli
Ya bulursun ya bulmazsın sonrası
Dört elle sarılmalı
Seçilmiş gelene yalnızlıklar içinden

zaferakarsu**

UZAK BİR UMU

UZAK BİR UMU

Ne derin ki sözlerin/ beni yürekten yaralar

Bütün sevdaların hasretiyle yüklü

O sözcüklerde saklı vurgun ümitler

Ölümüne kanat açar yasak düşlerin

Sonsuz denizlerin gri bulutları gözlerinde

Ani kaçışlara teslim olmuş umutlarla

Baharlarsa eteklerinde çiçeklerle ağlamaklı

Göklerin en koyusunu delen yağmurlarla

Ne büyük ki beklentiler/ aşk uzak bir umu

Tutuşan akşamların yorgun ışıklarında

Her dokunuşta gecenin karanlık ellerine

Duyulur sesi yanaklarda inleyen mekanların

Sen ey yılgınlığı saçlarında tarayan yar

Nafile çığlıkları boşuna dökme yüzüme

Yitik gülüşleri takınıp da sol yanıma

Kucaklar açmışım günün aydınlık yüzüne

zaferakarsu** Aralık14

KÜÇÜK. YÜREK

KÜÇÜK YÜREK 

Yorgun rüzgarlarla yürüdüm ilk yazlara

Hasret tüterken bu kentin yollarında

Bir yeşil umut ektim kör karanlıklara

Ateşin suyu vurduğu kuytuluklarda

Bir dokunsan ruhumun yalnızlığına

On bin yıllık yeşil kırmızıya dönüşür

Uzaklarda gözün gittiği en son da

Bakışı kırık bir can ekmeğini bölüşür

Yılların yaşları vuruyor bakışlarıma

Güneş durmuyor hiç gönül yaralarıma

Niye düşlerim geceden daha karanlık

Bu koca dünya dar mı bu küçük yüreğe

zaferakarsu**

DOĞAÇLAMA

madem ki aşığız

ey gönül
madem ki bu kerre aşığız
bir sağırlık çökmeli diline
kulaklarda bir pas
gözlere de ses vermeli
dudakları kurutmalı
bakışları karartmalı biraz
çok ışık aşkı yorar derler
loş kıyılara saklanmalı
rakı değil de şaraba vurmalı belki
mahzeni bir dibin kuytusunda

madem ki bu kerre aşığız
şiire de dostlanmalı bu aralar
harflerden sözcük
sözcüklerden dize çoğaltmalı
ustaya bir saygı acıyı bal etmeli
demiri de tozlayıp küle vermeli
seviyor yaptığın papatyalar var ya
onları da dalında kurutmalı koparmadan
dünyevi bir saygıyla huzur duymalı

be hey gönül
madem ki bu kerre aşığız
bağırmalı aşkın susan sesine
basmalı mührü sevdanın hükmünü
dağlamalı yüreğin yumurta kalçasına
ak kefenlere boyalı hüzünlü gülüşleri
güneş son duşunu alırken gündüzünde denizlerin
arsız vakitler de ağlarken çiçek yüzlü baharlar

şişşt gönül
madem ki bu kerre aşığız
sus söyleme sakın ağlatma karnını
sana düşen çekipte bırakmak
ekmeği tuza banar gibi sevmek
belki de kokmasın diye sevgisi ekmeğin
farkında olmadan nimet saygısı
çok dikkatlerin tekmilinde bir selam
vatan millet milliyet ne niyet ne kısmet
gidenlerin türküsü burnunda tütsün diye
vur/ursun sırtına tüm gün/ahları
s/atarsın c/anını s/almazlar n/azara
akşam olur karanlığa yanarsın
her yer karanlık pür nur o mevkii olur
seksen vilayette elektirik kesilir /tekmili birden
van şehrinden bu yanı trakyanın tamamı
oy gelin sevmişem ben seni nedendir
munzur kızı munzur hırçını hesss
dağ çileği mor şafaklarda yusuf bakışı
jandarmanın süngüsünde yakamoz ay
terketmedi sevdan beni kış günü
saçların da asılı hala gülüşleri düşlerimin
üç hazirana ne kaldı ölüm vakti az
mardin kapı şenlenir belki yorumsuz
le le le lee halay tutar ellerimiz bir oynak
kırık sevdanın yanık ezgisi de ne ağıt
geç kalmış bir vahın ellerine tutuşur mu umut

ah ah
madem ki bu kerre aşığız
vurmalı davullara tokmak tokmak en bastan
savurmalı bulutları bir rüzgar kurtulmalı bu yastan
bileğe su vermeli çifte şöyle en ustasından
yeni bir aşka soyunmalı başlamalı ilk baştan...

zaferakarsu**

İHANET

İHANET

Sevdalı
Sana bir gözümü versem
Ötekini de ister misin
Ya da
Ömrümün kelebek demlerini
Kurban etsem saçlarına
İç çekmelerimi de alacak mısın
O yokluğuna hasretlerimi
Nereye koyacaksın peki

Bir de ihanetler var aşka
Sırf kişiye özel değil ama
Aşkın kendisine bile
.
Utanacak mısın yüreğine

zaferakarsu**

ARALIK

ARALIK

Saçlarını rüzgara asmış kadın
Yürüyor denizlere bakışlar kırılmış
Ayrılık türküsü kulaklarında cellat
Kim bilir hangi sevdalardan çalınmış

Koşuyor elleri dikenli yolculuklara
Bir serçenin kanatlarında yorulmuş
Akşamda Aralık belki bir çıkış kapısı
Son demini yüklüyor giden seneye
.
Umutlarsa gelen bahara
Bir yaprak yeşil erik ağacı

zaferakarsu**

AKIL YETMESİ

AKIL YETMESİ 

Biri bir yalan söyler

Ötekiler inanır çok inanç

İnanmayanlar tukaka

Sonra ortaya karışık meyve

Kabukları tabağa yakışır

O tabakta elimize yapışır

.

Seni seviyorum güzelim

Gözden gönülden uzak teklik

Ama masum bir yalnızlık benimkisi

.

Dam üstünde saksağan

Vur beline kazmayı

Akılsız aklının yettiğine

zaferakarsu**

SÜTÜMDEKİ KAN

SÜTÜMDEKİ KAN

Gamsız zamanların deminde
Yeni dünyalar yıkıldı başımıza
Yeniden başlamak değil zor olan
Puslu gecelerde çekip gitmekti
Kanla yıkanmış ırmakları
Avutmaktı/ denizlerde zor olan

Birer zavallıydık
Günahsız mahzun
Birer kurbandık
Döşünde çaresizliğin

Kölesiydik özgürlüğümüzün
Biraz arsızdık en çok da aşık
Henüz kitaplara yazılmamış
Yalnızlığımızı yaşıyorduk delice
Ne güller dökmüştü kırmızılarını
Ne de kuşlar susmuştu kederlerine
...
Aralık'ın bir karasında
Zemherinin ta dibinde
Çok ölülerin sessizliği sardı başımızı
Gün ortası kapaksız
Zifir bir mezarın içindeyiz sanki
...
Nereden geliyor bu kötülük
Hangi tohumdan kök salıyor
Kim katar sütümüze kanı
Kimin kararı ölmek öldürmek
Dönüş var mı bu yoldan
Boğazımız boğum düğüm hıçkırık
...
İhtişamlı sevdaların savrumunda
Ateşten çıkarılmış sözcüklerle
Vurulduk can evimizden

Ve sır olmuş gizlenmiş bir gecede
Sevişirken tenimizin şavkında
Mahçup olmamış sabahlara
Sürdük utangaç yüzümüzü
Koynumuzda büyüyen kışlardan öte
Soluksuz ve ışıksız sarıldık hasretimize
Diye ki
Aşk boyalı düşlerimiz boğulmasın
Kendi sütünde

zaferakarsu**

PAPATYA NAZI

PAPATYA NAZI

Müstakbel bir şiir gibi adın
Kelebekler saçlarına tutkun
Beyazda durmuş anılar
Hayaller süsü bir seramoni

Denizler boğuluyor gözlerinde
Her kirpikte bir okyanus büyüyor
Bir elin bulutları asıyor
Ötekisi güneş renginde

Umutlar çiçekleniyor bir filiz
Sen çökünce usuma
Bakışlarım etek giyer sokak başlarına
Kulak beklentisi ince ayak seslerine

Gökler susuyor saygısından
Dillenince sesin bir sözcük
Günle gece  arasında
Papatyalar nazlıdır maviye
Şarkısında seviyor sevmiyorun

zaferakarsu**

YOKSUN

YOKSUN

Yoksun

İkindi vakti zaman

Dipsiz bir kuyu/ ağzı yuvarlak

Yayık bir ses/ rüzgar tohumu

Yıllanmış şarap tadı/ eskilik

Başta zeytin gölgesi/ güneş kaçağı

Eller yarına açılmış/ dua sitemkar

Yoksun

Yoksun

Uzakta deniz defter yaprağı/ düz

Belki çivit rengi gök kıskancı

Ve ay ilk akşamdan göz üstü

Sırtından bakmakta sanki dünyaya

Boynundaki yara izinden gülüşü kısık

Sarı parmakları yüz üstü çizgiler

Yelkovan hızında ürkek kaçmaklar

Sen gibi varlık arası el tutumu/ Yokluk

Yoksun işte 

Yoksun işte

Zamanın çürük  kokusu ciğerde illet

Titrek yıldız öpmeleri uzaktan/ kozmik

Dudaklara giden ellerde üflenen öpüşler

Ummak inadı büyüyen gecede/ telepatik

Ve sigara/ yalnızlık yoldaşı bir hasret

Bir de ağlamak kendi tuzunda kavrulmak

Ya da isyan etmek kader denen kahpeye

Yoksun hala

Yoksun hala

Gece kırgınlığı bu yürek yorgunu bir can

Bunca yıl umusu gönül kapısı yanılgısı

Türkülere şiirlere saklı yargısal hatalar 

Areknea'nın işlediği gergef misali sanatsal

Ne usta işi dikeni gül diye alalamak

Derim ki sevmek ağrısı bu İnanmak ötesi

Kimselere bilmeden kanayan Yürek yarası

Yoksun 

Yoksun

Bütün yokluğunla yoksun

Varlığım yokluğuna denk gelmiyor

yıllardır bakılmamış bir bahçe gibiyim

Çaresiz sabahlar çağlayanı kör aydınlık

Oturmuş karalar bağlı çocuk düşlerime

Gelsen mısra olsan edepsiz dizelerime

Belki iyot kokulu bir dalgaya sarılır da

Mavi bir güneşe yelken açar yüreklerimiz

Yoksun ama

Yoksun

Yok

zaferakarsu**

KAN GÜNEŞİ

KAN GÜNEŞİ

Ah o gökler / ruh mavisi
Akşam düşmeden daha
Karardı umudun gülüşleri

Yarılmış grilik / ışıktan kılıç
İnsanlar üstü kırlangıç sürüsü / korkak
Gürültüsünde çarpışan bulutların

Ve titreyen bakışlar / bir yakarı
Amini uzun / içli sessizlik
Bir ayin sanki
Kan güneşi saklı denizde
Parıltısı dalgalara kur yapan fahişe

zaferakarsu**

AĞLARSAM YAMAN AĞLARIM

AĞLARSAM YAMAN AĞLARIM

Ağlarsam yaman ağlarım
Kanayan öpüşler çare olmaz yarama
Kapılar açılır önüme salkım saçak
Odaları boş bir nefes söz ile
Dindirmez yasımı sözcükler kaçak
Yanan kor yürektir bir bakış göz ile

Ağlarsam yaman ağlarım
Yalancı baharlar kandırmaz beni
Güller açılır önüme gizli sevişler
Yeşilleri kuru bir sıcak yaz ile
Savurmaz hüznümü sahte gülüşler
Direnen umuttur bir türkü saz ile

Ağlarsam yaman ağlarım
İhanetler çarpar yüzüme sille tokat
Gecikmiş ikrarlar merhem olur mu
İzleri topraktan kalkan toz ile
Vefasız bir aşkı yollar bulur mu
Çağlayan gönüldür bir sevda naz ile

Oy benim
Sigara dumanı yalnızlığım
Oy benim
Kara sessizliğim
Oy benim
Sabah mahmurluğum

Kime sorsam seni
Kimde yıksam duvarlarımı
Ömrüm bir hiçliğin dibek taşı
Bütün sabahlar batar gözlerimde
Yolcusuyum artık bu dünyanın

Ağlarsam yaman ağlarım

zaferakarsu** RÜZGAR GÖÇÜ

SERÇE GÖZLÜ ÇOCUKLAR

SERÇE GÖZLÜ ÇOCUKLAR

Yolcuyum
Dünden gelen
Günde nefeslenen
Yarına koşan
Kanımda ertelenmiş ateşler
Yılsonu aylarının küllenmiş koruyla
Üşüyen uykuların en sakininde

Zaman umarsız bir hırsızı ömrün
Yani içsen ab-ı hayat suyundan bile
Karanlık bir renge boyarda gözleri
Göç'lenen kuşların hüznünü getirir dile

Yolcuyum
Denizden gelen
Toprakta büyüyen
Göklere yürüyen
Beyazdan biçili kefenler
Diri ruhların efsunlu çığlıklarıyla
Bakire kızların kadınlık acısında

Sevda usta bir algı yönetimi
Yani kendini arayan o mükemmellik
Olmaz duayı aminleyen o can parçası
Gün'lenen kışların doğurganı o güzellik

Yolcuyum
Sevgiden gelen
Barışa demlenen
Özgürlük söylenen
Gönülde taçlanan binbir çiçekler
Ay büyüten yakamozlar şavkıyla
Sabahlanan karanlığın şafağında

Mutluluk bir çocuğun gülmesi
Yani ölmeden büyüyorsa o gül yüzlüler
Masum seslerin o umutluk yeşilinde
Yaz'lanan gelinciklere bakar serçe gözlüler

zaferakarsu **

Bazen
Çünkü ararsın ya
İsimsiz gitmeklere
Vardır ama bulamazsın
Aslında
Giden gitmiştir/ dönmesi de yalandır

zaferakarsu * *

VAR DOSTU Y'ALANLAR

VAR DOSTU Y'ALANLAR

Ekmeğin gam'ı çöker içine

Ayaz kesen bakışların sus'unda

Havanın zam'mına nazire

Üşüdükçe üşür baş koyduğun yastık

Varlığın sorulur en baştan Yokluğuna sitem

Bir yanın tutuşur sol' yanın kırık

Güz vakti çiçeklenen umutlar yanar

Ne ağırmış can'ın can'a küsküsü

.

Nazarmış

Var'ıma göz değmiş öğrendim

Ondanmış

Alem korkusu el yokluğum

.

Ve can yazgısı vedalanır yarınlara

Yürekte bir söz kurşun kanar ha kanar

Kış acısı yazıklanır yüzündeki izlere

Ne keşkelerin ötesinde bin pişmanlık

Küllenmeyen köz düş kenet'i dişlere

Ve gölgende büyüyen çok açlıklar

Dağılıp giderler tek'erden çünkü'lü

Bir çivi kalmamıştır verecek Çünkü

Unut olur yemek yediği tas' tabağa

.

Ey varların dostları

Allanmış pullanmış y'alanlar

Bilin ki

Su'dur akar 

Kâh toprak altı kâh yer düzü

Nihayet denizdir yurdu

Bilin ki

Umuttur gözü

Mavidir sözü

Sevgidir közü

Çok acıların ardına

Gülmektir özü

Ey y'alanlar

Uzak hayallerin er' saatleri

İnsafı çatlamış bu kentin asil soyları

Selam olsun hiçliğinize bin selam

zaferakarsu**

CANAN

Sesime kor düştü erenler
Alev alev çığlığım ondandır
Bir dublenin ahına kanar düşlerim
Suyuna ağlayan rakı canandır

Sus şimdi şair/ gözün kanmaklı
İçtiğin ten günahı/ özün yanmaklı
Diline söz yoktur/ yazın sanmaklı
Yüzüne bakan melek canandır 

Gelme üstüme altımda çamur
Gökyüzü sen yağmuru/ sesi ıslanmış
Düşüne gün çoktur/ ışık karanlık
Geceye ayan gündüz canandır

zaferakarsu **

Bırakılarımız
Gidilerimizi affetmezler
Gidilerimizse
Bırakılarımızı unutmazlar
Bir kısır döngü döner ha döner

Zaman kifayetsiz bir sevda gibi
Dirilir her sabah kendi karanlığına

zaferakarsu * *

EKMEK KARASI

Madenci kardeşlerimizin anısına saygıyla..!!

EKMEK KARASI

Sanırdım ki
Ölünce girer insan toprağa bir
Fıtratımız budur diye bilirdim
.
İner yerin dibine
Hayat pahasına
Ömür gözleri / nasırlı elleriyle
Ak yüreği boyanır
Ekmek karasına
.
Boğulur ıslak nefesi
Hem suların üstünde
Hem suların içinde
Ama yerin dibinde

zaferakarsu**

OMUZ YÜKÜ

OMUZ YÜKÜ

Omuz yükü geçimlik eve
Bir yudum su biraz ekmek
Karda kışta çul örtünecek.
Sobaya odun yatağa uyku
Çoluk çocuk nafakası

Ve sokaklarda insan izleri
İnsanlıktan nasipsiz
Dar bakışlı bol yokuşlu
Ağır gelir gönlüme ne yük

Yağmur çamur sis içi kayıp rüzgar
Ağlamaklar korku susu ayıplar
Ve yalnız kalmak sessizi imgeler
Uzak düşlerin terk edilmiş umusu
Omuz yükü sığınmak öze

Ah yurdumun acıları ne ateş
Yandıkça közlenen sönmeyen yıldız
Asi yüreklerin bitmeyen kavgası
Can pahası özgürlük sevdası
Mavinin güneşe öksüz hasreti
Omuz yükü bağırmak dağlara

Yokluk işte fakirlik su ucuzu
Cep deliği el avuç yokluğu
Bir geçim derdi tutturmuş hayat
Köşebaşı fahişelere eyvallah
Erkeğin orospusuna da maşallah
Ne çok türemişler bu aralar
Omuz yükü isyan kadere

Nasıl da vurmuşum sırtıma
Nasıl da sığmış içime bunca
Sanki denizler bir kadehte
Ormanlar masa üstü vazoda
Nasıl taşımışım yıllar ağrısını
Bütün gök kanarken başımda

zaferakarsu**

Özür diliyorum Tanrım 

Cümle kötülüklerden

Sen sorumlu sandığım için 

Yani savaşlardan 

Yani zulümlerden

Yani yalanlardan

Ve ölümlerden

zaferakarsu **

YOLCU

YOLCU

Günler doğurdum gecelerin bağrından
Sabır türküleri düşledim bahar güllerle
Bitimsiz korkular kırarken dallarımı
Yalnızlık yankılandı betimsiz yengilerle

Kükürt kokulu akşamlarda
Kararınca göğün ışığı
Ölümün gölgesi düşer sesime
Susar kuşların şarkısı
İçimdeki kimsesiz yakamozlar
Çırpınır ha çırpınır
Küllüklerden sorulur ahvalim
Bir nefes mavi ha mavi
Sürünür gözlerime
Beyazını yalayarak dalgaların

Kırk yılın karları savrulur başımda
Kaç kışı kaç yazı bıraktım ardımda
Kimler vardı ardımda şimdi kim yanımda
Susarım ha susarım

Yağmurun yeşili düşünce gözlerime
El değmemiş demlerinde zamanın
Ağlarım ha ağlarım
Titrek haykırışlarına yüreğimin

Gözlerim denizlerin tuzu
Sabahlarım çürük bir gecenin hüznü
Kanarım ha kanarım

Ben ki
Renkli sevdaların yenik işgalcisi
Umut düşlerinin suskun sevgilisi
Kimsesiz akşamların bitiminde
Düşünce gözlerim sırlı camlara
Bilirim ha bilirim
Bakışlarım aynalardan dönen
Bir yalnız yolcu

Ben ki ben
Yolcu ha yolcu

zaferakarsu** RÜZGAR GÖÇÜ

OYUN

OYUN

Gece ki

Bir gerçek

Ne karanlık

.

Belki de

Bir oyunun figüranlarıyız

Akşamla sabah

Biri umut  biri umutsuzluk

İyi polis kötü polis / ilahi komedya

zaferakarsu**

MUTLULUK

MUTLULUK

Çöl sıcağında
Ayaz yalnızlığımın yoldaşı
Güneş gibi parlak
Ay kadar güzel gizemli
Geceden sessiz
Günden mavi
Dünden yarın
Yarından erken gelenim

Ağlama geçmiş hatalara
Kesip savurdun mu bir tutam saçlarından
Kederin rüzgarlara yüklenir
Yüklenir de denizlere salınır

Üzülme
Odur ki ummanlar
Temizler tüm kötülükleri
Söker pasını kara yağmurların
Titrek sesimizden

Bir çiçek
İlle de bir kök papatya
Dal verir yolumuza
Mutluluğumuz olur gecenin karasına
Ellerimiz daha bir kenetlenir
Gözlerimiz "belki de ilk defa"
Islanır sevinçten

Ve biz
İki can yürek
iki mahzun sevda
Daha bir severiz birbirimizi
Akar gideriz zamanın ötesine

Ünlenir umudumuz
Ağzında kızıl bir şafağın
Nefes dolusu yaşamak kalır bize
Bir de mutluluk ekmek
Ovalara denizlere dağlara
Ve bulutlara

zaferakarsu**

SESSİZİM

SESSİZİM

Savruldu yapraklar esen rüzgarlardan
Yağmurunda kimsesiz bulutların
Gittiler yuvadan göçmen kuşları gibi
Uçtular ayın durulduğu karanlıklara

Bin yıllık çınar dağıtmıştı saçlarını
Vurulduktan beri bu ılık meltemlere
Saklanacak bir şeyler var bu gecede
Paslı çığlıklar çaresiz yakarışlar

Yangınım ben sabahı yakan güneşe
Sararan vadiye dumanlı dağlara
Tenhada açan o yalnızlık gülüne
Gülüşünde ne kokular açan hüznüne

Oysa mutlu olmak ne yakışırdı sana
Ve ne yakışırdı sana beni sevmek
Sen nerelerde kaldın benim sessizim
Çok sevgiler hak eden benim dilsizim

zaferakarsu**kasım14

YILLARIN YÜZÜ

YILLARIN YÜZÜ

Bulutlar karası
Göğün dibinde
Gölge var
Zamanı belirsiz
Öfkeli bir gece seyrimde
Ne uykuları vuran yağlı kurşun

Şafakta kırılmış güneş
Bir kızıl
Soluk kesik bağrımda
Hasret yanık
Havada veda kokusu
Havada gözyaşı
Yürüyorum
Kulaklarım çınlayan gün sesi
Yol kararıyor gök yarılıyor

Ve rüzgarın elleri
Kırık yağmur damlaları
Saçlarımda hüznü
Umut törpüsü zamanlar
Tiz sesli bıçak kesikleri
Yarasında
Kaybolmuş yılların yüzü

zaferakarsu**

GEL SEN

GEL SEN

Sen evet sen gül yüzlü mor gülüşlü
Çok yılları vehmetme kendine
Mesele yüzündeki maskeyi çıkarmanda
Hele bir çıplak ol gel/sen karşıma
Bakalım/ sen seni tanıyacak mısın

Uzun insanların içinde kalmışım
Büyük düşüncelerle boş bir sokağa
Aleme meydan okuyan ve göklere
Hele bir yağmur ol gel/sen toprağa
Görelim/ sen seni yıkayacak mısın

Bir çiçek versem dalında ama
Kaç güzeli pay edersin rengine
Üste bir dal zeytin koysam uzatsam
Hele bir güneş ol gel/sen dengine
Bilelim/ sen seni boyayacak mısın

Bana bir düş versen eller kınalı
Hiç kurulmamış şöyle gözler sürmeli
Cümle yargılardan arınmış legal
Hele bir karar ol gel/sen ilâma
Susalım/ sen seni asacak mısın

zaferakarsu **

AH AYRILIK

AH AYRILIK

İlk'in sevsem solarsın
Yazın desem kurursun
Sen son/baharsın
Zemheri ayazına koşarsın
Ah ayrılık
Kaç mevsime böleyim seni

Ne zamanlar kırılır içimde
Başımda yıl tozları
Günden güneşten artan
İçimde sen rüzgarları
Bulutları göğünde tartan
Ah ayrılık
Kaç türküye böleyim seni

zaferakarsu**

AŞK SÜRÇMESİ

AŞK SÜRÇMESİ

Zor konuşuyordu
Diline sürçüyordu kelimeler
Sesten hızlı büyürken zaman
Alnında kanıyordu teri

Çoktan unuttuğu
Sevda ateşini
Yakarken kalbine
Gök'ün bulutlara dua tuttuğu
Ham sabahlara akın
Kavruk bir gecenin külünde

zaferakarsu **

K /AÇ SESLİ BİLGELER

K /AÇ SESLİ BİLGELER

Bir kitap gibiydik
İlk açımı hayatın
İlk sayfadan bir cümle
Düşlerimiz kirlenmemiş mavi
Çocukça bir gülüş gülden kırmızı
Göz aklarımızda yanan

Sonra öğrendik mevsimleri
Hasreti hüzzamı yalanı
Zeki bir deli gömleği giyindik
Bütün renklerin kiriyle aklandık
Göğüste kırılmamış cam koymadık

Şimdi k/aç sesli bilgeler olduk
Bitirmeden kitapların özünü
Her şeyi bilen aslında ne cahil
Tepemiz topak topak bulutlar
Kirpiklerde timsah yaşları
Berrak değil ama
Dişi bir şehvetle kıvrım kıvrım kıvranıyoruz
Güneşin gölgesinde bir yalım

Ve insanız dedikçe tükeniyor insanlığımız
Çın çın kulaklarımızda çocuk gülüşlerimiz
Hafiften kanıyor sözlerimiz bir utanç
Söylenecek yalanların ecelsiz ayıbına

Biz insanlar k/aç sesli bilgeler
Her şeyi bilen sevgi yoksulu ama
Cehennemsiz ölümlerin yalancısı
Makyavelist felsefenin yılmaz savaşçıları
Çıkar temelli acımasız bir umarsızlıkla
Umutsuzluklar bırakarak doğmamış sabahlara
Ellerimizde dilden kalan kan kırıkları

zaferakarsu**

YEMİN-İ SUSKU

YEMİN-İ SUSKU

Cehennemim kalbinden haykırır sesim

Yokluğunda kavrulup tükenir nefesim

Bin kez ölür can ayrılık düşünce nefrete 

Bin kez doğar sana olan aşk-ı hevesim

Kaç eskimiş yalnızlıklar yaşadım sende

Baldıran zamanlarda ne yar'lar üstünde

Mavi yorgunluğu sızlar yorgun tenimde

Bu şişman ve arsız ülkenin Mayıs kentinde

Kimsesiz umutlar erittim cam kazanlarda

Çok yılların ortasında ve köşe başlarında 

Ey göklerin taranmamış saçları rüzgarlar

Kırın kanatlarınızı ne dağların taşlarında

Ola ki kapıları açılsa bir bir önüme cennetin

Suskum yemindir öze bıçak keser sözümü

Yansısız aynalara dökülür yüz-ü hiddetin

Kimselere vermem kör olsam dahi gözümü

zaferakarsu**

DÜŞ GERÇEĞİ

DÜŞ GERÇEĞİ 

Dalda ki yaprak su tutmuş 

Sabah çiy'i saydam damla

Duru bir saflık 

Gecenin açanı gün ateşi

Yolda ki rüzgar yanık sesli

Loş akan günler sessiz bulut

Öyle kuru öyle ıslak

Toprağın hasreti su yangısı

Ormanda yılan çatal dil

Kav atmış ömür taze yaşam

Ürkek soğukluk

Sıcağın duşu tırs korkağı

Zamanda umut gün rengi

Hoş bulmuş el sıkı toka

Güneş saati 

Özgürlük vakti düş gerçeği

zaferakarsu**

HAYAT DÖNMESİ

HAYAT DÖNMESİ

Bulutlar bilmez mi

Hasretlik türküleri

Gözlerde büyüyen hüzünler

Yürekte eriyen ıslaklık

Ve unutmak sancısı 

Güneşin yanıp sönmesi

Akşamlar gülmez mi

Yalnızlık şiirleri

Dillerde inleyen dizeler

Sözlerde vurulan özlemek

Ve sarılmak tutkusu

Denizin gidip gelmesi

Sabahlar utanmaz mı

Sensizlik uyanışları

Ellerde kanayan çiçekler

Saçlarda kırılan parlaklık 

Ve ayrılık vedası

Hayatın kendi dönmesi

zaferakarsu**