YASAK SEVDAM

ŞAİRİN GÖZLERİ

ŞAİRİN GÖZLERİ

Ve gözler
Bir şiir tutturmuş
Türkü evveli
Mavi ağızlı
Bir gülüş umut
Uzanmış gölgesine güneşin
Kendi sesine teşne
Çıplak hevesler yanığı
Çok bakmaklar tadında

Ve gözler
Bir şiir tutturmuş
Türkü evveli
Akarken cılız derelerden denizlere
Uzak düşlerin ıslak bulutlarıyla
Toprak kurusu yaban otları altında
Kavuşmak özlemi kırmızıya
Ay dolanırken ıssız tepeleri
Sessiz akışkan yüreğe
Gamzeye açan aydınlık

Ve gözler
Türkü evveli
Mavi ağızlı
Heyecanlı ufuklu tırmanış
Kızaran tutkulu bir yangın
Sevdanın sesini bağırmak
Ne hazırlık yutulmuş nefeslerle
Genizde esrik hırıltılı inlemeler
Islak mutluluk tohumu
Döl yatağı utanması

Ve gözler
Mavi ağızlı
Bir gülüş umut
Kirpiklerde ağlayan rüzgar
Işığa çakan tirşe çıngı
Göğü doldurmak göğüse
Sevinç yumağı sarmaklar
Sınırsız bir sevi söz tutumu
Öpmek zamanı sevdayı
El dudak yetmiş iki dilde

zaferakarsu**

KAN VE DİL

KAN VE DİL

Bir dil' var
Orta yerde
Zeytin dalına asılı
Defne yaprağı rengi
Üstüne alan bulunmaz
Sevgi adında
Gül kokulu
Kanar durur
Kanar
Kanar

zaferakarsu**

Resim : Eren Keçeci

SENSİZ SEVDA / UYKUSUZ

SENSİZ SEVDA / UYKUSUZ

Ne zaman başıma bir sevda konsa / uykusuz
Yürürüm ıssızında kör yolların
Tan yeri ağarırken sahipsiz bir ağıtta
O mahmur yorgunluğumu bırakıp
uyuyan kara taşa / dinlence
Dalar giderim sıcak sancısına yalnızlığın

Bilirim
Bir tek yel uyumaz / umarsız
Sudan bu yana düşmandan gayri
Sonra
Yapraklar kuşlardan önce açarlar
düşlerini gelen gündüze / çığlık
Bilir misin
Bir de ben uyumam / sevdasız
Senden bu cana ellerinden ayrı
Sonrası
Kirpikler gözlerden önce kaparlar
umutlarını gelen geceye / sessizlik

Ne zaman başıma bir sevda konsa / uykusuz
Yürürüm ıssızında kör yolların
Tan yeri ağarırken sahipsiz bir ağıtta

zaferakarsu**

Dedi ki şair 

Sen çöl gibi çıplak

Ben güneşten sıcak

Yürek elde susuz ve kurak

Bir gölge olur muyduk sığınacak

zaferakarsu** 

Ekim 15

AYRILIK

AYRILIK
Toprak sessiz kıpırtısız
Yolları çoktan terkedilmiş
Yolcusu kayıp taşı bilinmez
Bir sevda ki gönülden silinmez

Bir dinginlik sarmış gökleri
Ağaçlar suskun rüzgarına küsmüş
Yağmurun bile takatı kalmamış
Her damlası bulutlarda asılı
.
Ben
Toprağın soğuk nefesine terkedilmiş
Taşı bilinmeyen kayıp yolcu
İçimde boğulan hüzünlerle
Nefessiz bir çığlıkla ağlamaklı

Bakışlarım hiçlikte
Ellerim yokluğa açılmış
Aklım şaşmış
Kafam karışmış
Kimim neredeyim ne yapıyorum
Bilmiyorum

Bir karamsarlık sarmış ruhu
Kocaman bir boşlukta
Dengesiz
Ne yaptığını bilmeyen
Çok zamandır gülmeyen
Yemeyen içmeyen ben

Ayrılığın acısı bu herhalde
Yürekte kanayan

zaferakarsu**

ay sarısı

ay sarısı

ellerim bir lokma aş
yürekse harlı bir ateş
güneş sıcağı iç kavuran
hasretin alev alev
yani dağların ötesi
denizlerin bu yanı
yıldızlar altı
ay sarısı
sen bir çocuk sayrısı
uzak bir umunun
suskun duası

gelsen diyorum
gülsen diyorum
bak seçim zamanı
koalisyon ufukta
olmazlar birliği
sıra bize değil mi

zaferakarsu**

Şiire doyamıyoruz ki...
Yine bir ŞİİR ŞÖLENİ için...
Bu hafta Konya'dayız arkadaşlar...
Bekleriz efendim...
.....
Senin en güzel yanın
Suyu gözünde
Ekmeği ocakda
Sözü özünde
Gülü dalında
Yüreği bende sevmen

zaferakarsu **

ŞİİRİN SESİ

ŞİİRİN SESİ

Şiir mi

Söz t/aşımı yüreğin

Kor bir yoklukta kanayan o

Umunun memesini emen mor

Yaşam yetisi açan çiçekler 

Bildik duygular ağzı esriklik

Şiir mi

Dil b/akımı yüreğin

Öpülen kızlar ve erkekler

Ne sevgiler içinde neşeli

Gözler saçlar cümle-i beden

Ateşin sustuğu nar-ı aşk

Şiir mi

Göz t/utamı yüreğin

Yasak sözcükler kitabı 

Mülteci duygular tutsağı

Basık arzular özgürlüğü

Kaçak b/akışlar ulağı

Şiir mi

Söz k/erimi yüreğin

Beyaz tenli kuşu ölümün

Güzel bir yalan sofuluğu

Yanak sızısı ayaz gamze

Ruhun sabırsız haylazlığı

Şiir mi

Öz b/oyası yüreğin

Kelamı barış bakışı sevgi

Mavi boyalı gökler sevdası 

Aşk-ı hürriyet

zaferakarsu**

Ben ki güneşin bütün renklerini
Boyamışım maviye
Hem de hilafsız
Gelsin cümle ressamlar huzura

Ve her imgenin şiirini yazmışım
Sonbahar ayazında ilkyaz gülüşünde
Çağırıyorum şairim diyen her yazanı
Ağlamadan hiç bir nesirin kaleminde

zaferakarsu **

OF Kİ OFF

OF Kİ OFF

Offf off
Uzun içtim bu akşam
Dibine kadar
Kadehte sen mezede sen
Sohbeti sakladım ama
Aklımda sen özümde sen
Tüy gibi hafif taş ağırı sen

Okyanuslar içtim sek
Beyin bilinci inan
Ben seni sevdi tek
Havada hasret yanığı
Havada papatya nazlı kokun
Bir de sesin dönüyor kasette
Öyle hüzzam öyle esrik öyle uzak

Nadir yaşadım duygusunu aşkın
Olmaz ki her daim
Ekmek değil su değil
Bakkaldan alasın
Aşifte değil ki yolda bulasın
Dün karası can yarası
Çok yıllar arası bir çiçek
Ve koklamak ağrısı bir yürek
Ömür yangısı iç yangını sevda
Olmaz bir zamanın olmazı

Sorarım şimdi
Aşk zaten olmaz değil midir ki
Okunmaz kitap
Yazılmaz şiir
Yasak umut / düşünmek
Ve elleri bağlı
Gözleri mil'li
Sözleri kesik
Gönlü viran
Evi talan
Yolu hicran bir savrum diyeti

Ne mi olur gelsen
Hiç
Sadece
Gece gündüz
Kara beyaz
Soğuk sıcak
Hüzün gülüş
Susku umut
Sen ben
Ben sen olur
Hepsi bu olur
Daha ne olsun be kadın
Daha ne olsun
Bir olur biz oluruz
Ötesi var mı

zaferakarsu**

ANLAMSIZ VEDA

ANLAMSIZ VEDA

Kefensiz demleriydi
Yorgun zamanın
Denizlerin uykusuna
çok nefes vardı daha
Barut kokan bakışların
gözlerimi vuruyordu
Benimse yüreğim
bir ürkek çocuk
Örselenmiş aşkların yılgın mağlübu

Lacivert bir akşam
çöküyordu gündüze
Gökyüzü
kasvetli bir yalnızlığa akıyordu
Gece bulaşmış dağlardan
akan rüzgarlarla
Yağmur bulutları yüklüyordu başımıza

Ve koyu bir sessizlik çöküyordu sözcüklere
Çok yılların kavgası
dudaklarında yeşeriyordu
Saçlarındaki aklara inat
esrik bir öfkeyle
Kurşunların içimdeki kuşları vuruyordu bir bir

Ve ben
daha bir kanıyordum kendime
Susuyor susuyordum
iki siyahın ortasında
Kanatlarımın yarasıyla
gölgesinde umutların
Hummalı bir aşkın anlamsız vedasında

zaferakarsu**

UMUT MAVİSİ

UMUT MAVİSİ

Mavi 

Renklerin en hası

Gecenin vurgunu

Denizin teşnesi

Düzündeki gemi

İçindeki balık

Ve sözlerin

Kirpikleri gölgeli

Kucak kucak güllerle

Dört nala mavi düşlerle

Pencere önü menevişler

Mavi

Ruhumun yüz akı

Umut boyası

Başımdaki sevda

Nur-u şık 

Gecesiyle döllenen günde

Bakışı dağların şafağı

Nefes nefes rüzgarlarla

Sabah tenli şarkılarla

Doruğu karanlık yorgunu güneş

Mavi

Mutluluk yüzüğü

Çok umuların en başı

Kilitli kapıların açılışı

Kör zindanların yıkılışı

Ve gözlerimin derini 

Leb-i derya

Kristal gülüşlerle

Çiçek açan yüzlerle

Yüreğimin berisi

Bilsen nasıl seviyorum seni

Umudumun mavisi

zaferakarsu**

İÇ YANGISI

İÇ YANGISI

Uzak denizlere düşmüştü
Yüzleri hasret boylu şiirler
Gölgesini arayan gün misali
Kesif bir iyot kokusu genizde
Yanakları tuz yanığı basmıştı
Yaşlanmış bir yaraydı iç yangısı
Tirşe renkli dalgalarda eriyen
Aşk bakışlı umular yalnızlığında
Güneşten balkımalarla inleyen
Kumlara çizilmişti hüzünün resmi
.
Şimdi
İç hesaplar çarpılıyor usumda
Dünkü gece yaşanır mı bugünde
Ne mümkün mü yarın ki tez elde
Göğü bölsem ikiye yarısı sen de
Öbür yarısı kalır mı ki ben de
Ya bulutlar rüzgarını arayan
Ve o hüzzam saatleri akşamın
Gül mü görünürdü gözüme
Yoksa güz mü sarardı yüzüme
Bilinmez bir denklem elde sıfır
"Ölümün uğurlu sayısı kalan"
.
Yarı sarılmışım toprağa
Gözümde rengi mezar güllerinin
Aynı sararmışım yaprağa
Sözümde cengi sevda dillerinin

zaferakarsu**

HASRET BOYU YALNIZLIK

HASRET BOYU YALNIZLIK

Akşamın yorgun demleri

Doldurdunmu ömrü kadehe

Güneş batar gözlerinde 

Esrik bir yel savurur hiçliği

Denizlerden bu yanı

Sıla ötesi hüzün

Ateşten sıcak

Gözden ıslak

Don ayazı her nefes

Gerisi hasret boyu yalnızlık

Ve hüzün yamalı bir gece

zaferakarsu**

BAHANE MUSLUK

BAHANE MUSLUK

Mevsimlerden en çok 

Sonbaharı severim ben

Ağaçların yaprakları dökülür

Daracık sokaklarda camların önü açılır

Ses erimi manzara ortalığa saçılır

Karşı evin ikici katında

Bir kadın otururdu

Boşanmış daha otuzunda

Benden biraz büyük

Öyle alımlı öyle güzeldi ki

Görenler onsekizinde derdi

Bazen sarıydı bazen karaydı saçları

Sık sık değişirdi bakışları

Dul kalmış üzüntülü der geçerdim

Gördükçe karşı pencerede

Pek bakışırdık 

Çok kere gülüşünü dökerdi yüzüme

Mahallede herkes ondan bahsederdi

O'ysa kimseyle konuşmaz bana gülerdi

Yine günlerin birinde 

Kasım'ın yirmisinde

Cuma'nın ertesinde

Akşamın yedisinde

Bozuk musluk bahanesinde

Ricaların ardına

Utangaçlığımı gizleyerek

Ayaklarımı sürüyerek

Çocuksu ürkeklikle girdim salona

Perdeler çekili cam fanus içi

Her şey olması gerektiği gibi

Duru bir güzellik 

Eşyasına yabancılık çekmeyen

Tam karşımda 

Gözlerime gülümseyen

Musluk falan derken 

Ürkeklik ruhumu terk ederken

Usulca dokunuşları 

Tepe noktası heyacanımın

Kulaklarımda şehvetli fısıltıları rüzgarın

Yüreğim 

Çatladı çatlayacak

Bir sıcaklık dalgası içimde 

Parladı parlayacak

Damarlarım kifayetsiz kanıma 

Çağladı çağlayacak

Ve dudaklarımda ilk öpüş fırtınası

"Nefes nefese nefesler"

Yırtılan gömlek 

Orta yere bluz düğmeleri

Ateşten sarılmalar artanı okşayışlar

Saç saça baş başa bir kavganın kalanı

Kanepe üstü tek vücut olmuş yatışlar

Nefes nefese kesik nefeslerle 

Arzulu tutkulu

O yılların suya hasretiyle kavrulan Çöl gibi ayan

Ben kor içinde buzdan kılıcını çekmiş 

Bir kahraman

Ve suskunluk 

Bir dinginlik saç telinden yayılan

Muhteşem açlıkların doyumunda savrulan

İşte bunun için çok severim sonbaharı

Başka hiç bir şeyden değil

Ağaçların yaprakları dökülür

Camların önü açılır manzara saçılır

zaferakarsu**

Dünün sevdası 

Gün'ün paslı yağmurları 

Yarının güneşine 

Ertesi bulutlar

Ne yapmalı usta

Dün'ümü unutmalı 

Gün'ümü yaşamalı 

Yarın'a ne ummalı

zaferakarsu **

ÖZGÜRLÜK KAVGASI

ÖZGÜRLÜK KAVGASI

Günden mavi güneşten sıcak

Ay ışığında yıkanmış

Düşlerimiz vardı bizim

Dorukları bulutlara yaslanmış

Hasreti gözlerimizde yıkanmış

Öyle saf öyle temiz sütten ak

Tenimizi okşayan rüzgarlardan öte

Hep dik durduk hayata

Ne yar olabildik ne yaren

Bir çıplak eldik

Bir sıkılı yumruk

Ne tekildik ne çoğul

Hep asi olduk geceye

Işık olduk karanlığa

Yalnız kaldık yılmadık

Korkmadık yıkılmadık

Yaşadık ölümüne 

Yürekte saklı kor sevdamızı

Adı özgürlük olan

*zaferakarsu**

nisan 1991

MUTLULUK

MUTLULUK

Çöl sıcağında 

Ayaz yalnızlığımın yoldaşı

Güneş gibi parlak

Ay kadar güzel/ gizemli

Geceden sessiz

Günden mavi 

Dünden yarın

Yarından erken gelenim

Ağlama geçmiş hatalara

Kesip savurdun mu bir tutam saçlarından

Kederin rüzgarlara yüklenir

Yüklenir de denizlere salınır/ 

üzülme

Odur ki ummanlar 

Temizler tüm kötülükleri

Söker kara yağmurların pasını 

Titrek sesimizden

Bir çiçek

İlle de bir kök papatya

Dal verir yolumuza

Mutluluğumuz olur gecenin karasına

Ellerimiz daha bir kenetlenir

Gözlerimiz daha

Ve biz iki can yürek

Daha bir severiz birbirimizi

Akar gideriz zamanın ötesine

Ünlenir umudumuz

Alında kızıl bir şafağın

Nefes dolusu yaşamak kalır bize

Bir de sevgimizi ekmek kalır 

Ovalara denizlere dağlara

*zaferakarsu

ağustos 2012

İLKYAZ YEŞİLİ

İLKYAZ YEŞİLİ 

Bulutlar mı kirpiklerde ağlayan 

Kuşlar mı akşamlara ağıtlanan

Ekim mi yoksa başımızda dellenen

Öyle kızıl/ öyle kızgın/ kışa yetkin

Yapraklara vedalı kestane ağaçları 

Sabırlı bir zemheriye kur yapıyor gibi

Durmadan büyüyen o hırslı karanlık 

Ömür çarkını boyuyor kendi rengine

Öyle ki dondurur suyu ve elleri

Yeni bir ton kuşanır tunçtan sabahlar

Susar cümle çiçekler ve dilleri

Hazana kanar bereketli topraklar

Böyle havalarda mı tükenir sesi

Dağların gamzesindeki gülüşlerin 

Ya göçmen kuşları yazına ağlayan 

Yuvayı terkeden güdüsel kaçışların 

Artık ay'ın ayazı kimliksiz geceler

Gündüze baskın ve kahpe sevdaya

Ve gökçe pençeleri kanlı serçeler 

Buzdan daneleri ekerler zamana

Düşlerinde ilkyazların yeşili 

zaferakarsu **

GÜNEŞE SELAM

GÜNEŞE SELAM

Söyleyin güneşe gelsin
Rengini tutmak istiyorum gözlerimde
Giderken küskün vedaların ardına
Suskun bulutlar atıyla
Düşlerin karardığı sessizlikte
Demir duvar dört yanda

Bakmak istemiyorum geriye
Cümle anılarım tutuşur
Söyleyin papatyalara
Sarı beyaz taç yapraklara
Açmasınlar aşkı yalanlara
Salınırken mavi sabahlara

Havada hicran / hava pas kokusu
Yürekte yas / yürek ricat borusu
Ve can sızısı göz kapatması
Susuz ruhumun başına yağan
Kan yağmurları beter-i boran
Değmesin kimse kara hüznüme

Koca şehirde olmamıştır böyle
Sevdasından ölümü doğuran
Toprak bakışlı vedalara güneş gömen

Uyurum şimdi hiç uyanmadan
Otlarda ağaçlarda tohum tutarım
Ve şarkılarda gün açar umudum
Kuraklıklar içinden sisi yararak
Sesim kanar serseri sokaklara
Güneşi yontarım el tırnak tel tel
Serperim ışıkları kör pencerelere
Köşe başlarında ne sevinçler içi
Ki açılsın gözlerim yeni sevmelere

Söyleyin güneşe gelsin
Benliğim hazır buz ateşinde yanmaya

zaferakarsu**

Ne fazla ağrıyorum

Ne eksik ne de yarım

Sen gibi ağlıyorum

Can yarim canan yanım

Gitme sen kadar varım

zaferakarsu * *

AŞKA VEDA

AŞKA VEDA

Mor şafaklı dağlar 

Açarken doruklarını güneşe

Yürüyeceğim koklayarak gülleri

Gözlerim ıslak çiylerle bir yaş

Saçlarımı yıkayacağım rüzgarla

Dönüp geri bakmak yok bana

Ne bir söz bırakacağım geriye

Ne de düşüneceğim senden yana

Üç kuru dize terk edeceğim sadece

Ne eksik ne fazla

Seni sevdim

Seni seviyorum

Seni seveceğim

*zaferakarsu**

GÜNEŞ VE BİZ

GÜNEŞ VE BİZ

Bir yıldız baş üstü asılı

Çokların ıssız tanığı

Ne yokluklar ne savaşlar sessizi

Hasretler mutluluklar rüyası

Nefes nefes tükenen ömrümüzün

Toprak kokulu rütbeli bekçisi

Yine de farkında olmayacak olan

Bazen duvar örse de bulutlar

Vazgeçmeden hep aynı yerde duran

Bir kadim yalnızlık bilgesi güneş

.

Bir uzun ışık seli

Varlık temeli 

Hayat başı 

Gün anlamı

Sabah

.

Bir insan akıl üstü zekalı

Çokların çılgın mucidi

Ne bilimler ne teknolojiler

Huzur ve refah seviyesi

Telaş içinde akan çeşmesi hayatın

Şükür bakışlı dualar kutsalı

Yine de bilincinde olmayacak olan

Bazen türünün savaş ustalarının

Sosyal yalanlarına kanmadan kalan

Bir ilim irfanı cennetlik insan

.

Bir akıl çocuk ilim

Uçmak heyecanı

Bilmek sırrı

Uygar yaşam

Medeniyet

.

Sen zerre-i can

Ben zerre-i can

.

Zaman rotasız durağan 

Zaman kendi içine akan

Biz an'da aşka tutunan

Zamanda intihar kuşanan

zaferakarsu**

Gönül işte
Dağdan akan nehir misali
Kâh coşkun deli dolu
Kâh düz ovada / durgun
Ama hep bir olmaza vurgun

zaferakarsu**

CENNETİN DUDAKLARI

CENNETİN DUDAKLARI

Ve
Cennetin dudakları
Cehenneme gülüyordu 
Hurilerin gözlerinde
Ağ günahların sesiyle

zaferakarsu**

HÜZÜN

Akşamın yorgun saatlerine 

Çöken lacivert gibidir hüzün

Kuşların bıraktığı izler altında

Yaz ateşleri içinde üşür yüzün

Zehirli hançerler saplanır böğrüne

Acımasız zamanın puslu yollarında

Ölüm rengi bir sarılık dolanır başına

Umutların küllenir tükenir son sözün

Gece rüzgarları olursun bir serseri

Alkolün en koyusu damarlarında kanar

Karanlığın fahişeleri emer kanını

Gölgesinde sessizliğin kapanır gözün

zaferakarsu**

ŞARABİ HÜZÜNLER

ŞARABİ HÜZÜNLER

Şarabi hüzünlerin koyuluğunu

Yakıyor mor büyülü esmer akşamlar

Derinde bir mezarın sessizliği

Resimlerde ağlıyor ıslak sabahlar

Yalan gülüşlere aldandı bu gönül

Ne ömürler büyüttüm vefasız aşka

Uykularım seyrinle barışıkken

Söyle ne kaldı bana yağmurdan başka

Eflatun bir çığlıkla içlenir sesim

Çok yılların yasını taşır gözlerim

Tenine saçına dokunmak varken

Yaz günleri güneşte üşür ellerim

Umarsız bir sevdadır girmiş kanıma

Ayın karanlık yüzü düşer payıma

Ne yapsam da yolum gider uzağa

Umuttur yine beni saklar sabaha

zaferakarsu** 

DÜŞ TUZLARI II

DÜŞ TUZLARI II

Gün batar mor bir akşam çöker serime
Yastığımda sen bakışlı düş tuzları
Ellerimde vicdan vicdanımda bir el
Hesabında kırmanın o soğuk buzları

Suskundur gecem hep senin susunla
Tavanda birikir kimsesiz yaşlarım
Olmazların vurur kanatır yaramı
Sensizliği sağır duvarlara taşlarım

Akşamlarım hep aynı ve gecelerim
Kıskanmış duyguların yangısı sesim
Gönüle hoş bir gülüş ne uzak bana
Aşk mağlûbu günde kesilirken nefesim

Şimdi
Sabahlarım bulutsuz gök yağmurları
Sözden söze vurulan yağlı kurşunlar
Bütün yokluğunla kanıyorsun tende
Ruhumda tutuşurken paslı şafaklar

Canım yanıyor vuslatın dibek taşında
Açmamış her gülün yanık ahı yaşımda
Ezberlerim bozulmuş durur karşımda
Tutmamış her duamın yazık vahı başımda

zaferakarsu**

İZLER

İZLER

İzler

Ah bu izler

Toprakta

Dertli ayaklar

Parmakları uzak bakan

Akşamın ucunda

Can çekişen

Tutunmuş kıyısına bulutların

Rüzgarın gölgesinde 

Ritimsiz savruk

İzler

Ah bu izler

Yürekte

Benden gittikçe 

Kanayan

Tükenen umutların kalanı

Şavkında karanlığın kaybolan

Hüzün yüklü bir sessizlik

Gövdesini kaybetmiş ağırlık

Gözleri kör çığırtkan sağırlık

Ruh savrumu derin çığlıklar

zaferakarsu**

ZAFER AKARSU / RÜZGAR GÖÇÜ

Bu nasıl rüzgar
Sağdan soldan vuruyor
Ne yana dönsem
Göç oluyor hüznüm
Gidip gelip beni
vuruyor.

Zafer Akarsu

GÖZ GİTMESİ

Yıl uzamı yol uzağı bir sevda közün
Kumsala kazılıyor mezarı üstü deniz
El parmak tırnaklar kırık,küreksiz
Ve hayat hep bir dizesi eksik şiir
Ve bir eksiği çokların iç yalnızlığı
Gölgeler dünyasının esrik rüzgarı

Gözlerim kapandı,kirpiklerden
Gitmeklerdi,küllenip k/özlenen ateşle
Kabaran dalgaların oynak köpüklerinde
Kış büyüten terlemiş bir yaz sonu
Binipte gecenin o kara sandalına
Gitmekler ki gelmekleri imkansız

Zafer Akarsu

Aynı gök altı
Şehir içi,el erimi
Su berrak,gün sıcak
Bir sevda,baş döngüsü
Seçilmiş bir yağmur
Bilgi ötesi,bilinçli
Göz ıslak,can sırılsıklam
Sabahlara nemli bir umu...

zaferakarsu**

İÇSEL BİR GEZİNTİ II

İÇSEL BİR GEZİNTİ II

Nefeslenmek
Akşamın bir gölgesinde
Dalgın bakışlarla
Geceye koşan saatlere
Dinlemek dikenleri
Kararmış çalılar üzerinden
Köye dönen koyunların
Çıngıraklarını

Göğün batısında
Ayrık otlarının
ezilmişliğinde
Seyretmek
Kızıl bir akşamın kaçışını
doğudan
Ne dağlardan basan
karanlığa kasvetmek
Ne de uzayan titrek ışıkları
umar tutmak
Anlamak ama
Bir cılız derenin denize
koşmasını
Suları arşa varmadan
Yaz günü ölüm vurmadan
Dökülürken
Nice kayalardan tel tel baş
üstü
Saygılanmak
Toprağın çatlamışlığına bir
selam

Ve hayaller akarken
Gecenin ıssızlığına göz
göz
Bilmek
Hayatın yolculuklardan
ibaret olduğunu
Hüzünlerin sevinçlerin
bize ait olduğunu
Öğrenmek
Gitmeklerin kendimizden
kaçış olduğunu

zaferakarsu  **

KARA BOYALI YARIK GÖKYÜZÜ

Gökyüzü yarılmış karaya boyanmış
Şimşekleri çakıyor bütün gürlemesiyle

Yağmur bir garip yağıyor bu akşam
bir önden geliyor bir soldan vuruyor
Aklım sığınacak bir saçak derdinde
Her damla bir kurşun iliğime duruyor
İmansız bir gülüşle dinmez peşimde

Rüzgar hiç bu kadar zalim değildi
Sille tokat girmiş viran yüzüme
Dudaklarımdan çalma bir ıslıkla
Yaslı ağıtımı söylüyor gözlerime
Anılardan kalma şeytani bir kılıkla

Ve boşlukta dönüyor ağrılı başım
Demirden göğün içinde savunmasız
Taştan adımlarla gidiyor ayaklarım
Sis basmış kasvetli yollara umarsız
Bir yaranın tuzuyla sızlıyor yanaklarım...

zafer akarsu

İÇSEL GEZİNTİ

İÇSEL BİR GEZİNTİ

Ufukta üç ton kırmızı
Belki alnının yazgıları
Göğsündeki yanık
güneşten kalma
Kararıyor ince bir sızıyla
Yıldızlar doğarken
akşamlara
İçinde nefes nefese yılgın
adımlar
Koyu sessizleri kanatan

Zamana yazılan bu şiirler
Kim de tutar demini
Hangi dağa yaslar uykusuz
düşlerini
Nasıllar nedenler
sorgulanır
İdam sehpaları kurulur
vicdanda
İntiharlar solunur
Ölümün o karanlık erinci
Yıkanır benliğin masum
gülümsemelerle
Gözlerinin önünde
çağlayan devasa çavlanlar
Gecede bir puslu günah
perdesi
Hatıraların bu yanı /
çığlıkları bağırtan
Esrik rüzgarların sesiyle
Sabahlarda ağlayan

Ve saçlarında asılı ömürlük
kelebekler
Uç uçabilirsen uzak
denizler ardına
Islanmadan
Ayaklar uysa da gitarın
sesine
Kimliksiz uykular kanar mı
rüyalara

Ey can içimdeki fer
Kırık dökük düşünceler
Kuşanmış sözcükler
Örselenmiş duygular /
eğik başlı susmalar
Ellerinde solgun sevgi
demetleri
Hangi umudun ruhuyla
çıkıpta yolculuklara
Liman liman gezdirirsin
gönlünü
Tekne çürük sen yıllanmış
Nedir ki aradığın
hangi mutluluk bekler ki
seni.

Zafer AKARSU