İÇ YANGISI
Uzak denizlere düşmüştü
Yüzleri hasret boylu şiirler
Gölgesini arayan gün misali
Kesif bir iyot kokusu genizde
Yanakları tuz yanığı basmıştı
Yaşlanmış bir yaraydı iç yangısı
Tirşe renkli dalgalarda eriyen
Aşk bakışlı umular yalnızlığında
Güneşten balkımalarla inleyen
Kumlara çizilmişti hüzünün resmi
.
Şimdi
İç hesaplar çarpılıyor usumda
Dünkü gece yaşanır mı bugünde
Ne mümkün mü yarın ki tez elde
Göğü bölsem ikiye yarısı sen de
Öbür yarısı kalır mı ki ben de
Ya bulutlar rüzgarını arayan
Ve o hüzzam saatleri akşamın
Gül mü görünürdü gözüme
Yoksa güz mü sarardı yüzüme
Bilinmez bir denklem elde sıfır
"Ölümün uğurlu sayısı kalan"
.
Yarı sarılmışım toprağa
Gözümde rengi mezar güllerinin
Aynı sararmışım yaprağa
Sözümde cengi sevda dillerinin
zaferakarsu**
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder