AYRILIK

AYRILIK
Toprak sessiz kıpırtısız
Yolları çoktan terkedilmiş
Yolcusu kayıp taşı bilinmez
Bir sevda ki gönülden silinmez

Bir dinginlik sarmış gökleri
Ağaçlar suskun rüzgarına küsmüş
Yağmurun bile takatı kalmamış
Her damlası bulutlarda asılı
.
Ben
Toprağın soğuk nefesine terkedilmiş
Taşı bilinmeyen kayıp yolcu
İçimde boğulan hüzünlerle
Nefessiz bir çığlıkla ağlamaklı

Bakışlarım hiçlikte
Ellerim yokluğa açılmış
Aklım şaşmış
Kafam karışmış
Kimim neredeyim ne yapıyorum
Bilmiyorum

Bir karamsarlık sarmış ruhu
Kocaman bir boşlukta
Dengesiz
Ne yaptığını bilmeyen
Çok zamandır gülmeyen
Yemeyen içmeyen ben

Ayrılığın acısı bu herhalde
Yürekte kanayan

zaferakarsu**