İÇSEL GEZİNTİ

İÇSEL BİR GEZİNTİ

Ufukta üç ton kırmızı
Belki alnının yazgıları
Göğsündeki yanık
güneşten kalma
Kararıyor ince bir sızıyla
Yıldızlar doğarken
akşamlara
İçinde nefes nefese yılgın
adımlar
Koyu sessizleri kanatan

Zamana yazılan bu şiirler
Kim de tutar demini
Hangi dağa yaslar uykusuz
düşlerini
Nasıllar nedenler
sorgulanır
İdam sehpaları kurulur
vicdanda
İntiharlar solunur
Ölümün o karanlık erinci
Yıkanır benliğin masum
gülümsemelerle
Gözlerinin önünde
çağlayan devasa çavlanlar
Gecede bir puslu günah
perdesi
Hatıraların bu yanı /
çığlıkları bağırtan
Esrik rüzgarların sesiyle
Sabahlarda ağlayan

Ve saçlarında asılı ömürlük
kelebekler
Uç uçabilirsen uzak
denizler ardına
Islanmadan
Ayaklar uysa da gitarın
sesine
Kimliksiz uykular kanar mı
rüyalara

Ey can içimdeki fer
Kırık dökük düşünceler
Kuşanmış sözcükler
Örselenmiş duygular /
eğik başlı susmalar
Ellerinde solgun sevgi
demetleri
Hangi umudun ruhuyla
çıkıpta yolculuklara
Liman liman gezdirirsin
gönlünü
Tekne çürük sen yıllanmış
Nedir ki aradığın
hangi mutluluk bekler ki
seni.

Zafer AKARSU