HÜZÜN

Akşamın yorgun saatlerine 

Çöken lacivert gibidir hüzün

Kuşların bıraktığı izler altında

Yaz ateşleri içinde üşür yüzün

Zehirli hançerler saplanır böğrüne

Acımasız zamanın puslu yollarında

Ölüm rengi bir sarılık dolanır başına

Umutların küllenir tükenir son sözün

Gece rüzgarları olursun bir serseri

Alkolün en koyusu damarlarında kanar

Karanlığın fahişeleri emer kanını

Gölgesinde sessizliğin kapanır gözün

zaferakarsu**