HOŞÇA VE DOSTÇA

HOŞÇA VE DOSTÇA

Bülbül şarkı söyler ince dalında
Baharda güllerin alı hoşçadır
Figanı ahuzar bahçe bağında
Söyleyen dillerin balı dostçadır

Güneş ışık açar göğün bağrında
Gecede mehtabın şavkı hoşçadır
Karası dağılır yüce dağında
Sevenlere Hakk'ın aşkı dostçadır

Akıl desen bir eksiktir başında
Dostların verdiği salık hoşçadır
Rüzgara kapılsan gençlik çağında
Atanın verdiği akıl dostçadır

Yaman bir yokuştur hayatın yolu
Çekilen çilenin özü hoşçadır
Dünyanın düzeni kalleşlik dolu
Yoldaşın baktığı gözü dostçadır

Aşık bir abdaldır gezer yollarda
Bakışı kıbledir közü hoşçadır
Türküsü ünlenir kara taşlarda
Havası başkadır sözü dostçadır

İnsan bir zamandır yaşar yıllarda
Mazisi hatıra anmak hoşçadır
Sevdası yazılı gökte yıldızda
Ateşten bir canda yanmak dostçadır

*zaferakarsu** RÜZGAR GÖÇÜ