İÇSEL BİR GEZİNTİ XXVII
Gecenin bir yarısı
Şehrin ışıklarına vedalı
Bir yamacın kimsesizinde
Sırtımda bir yalnız köknar
Yaprakları ağlamaklı
Ben mi daha içliyim
Yoksa o mu benden / bilemedim
Hiçliklerin dibindeyim bu gece
En'lerin kanadığı o boşlukta
Yazık bir türkü dillenmiş sesim
Ezgisi kırık sözleri intihar
Önümde bir parça peynir / akşamdan artık
Elimde bir şişe kırmızı / en koyusundan
Ve ışıklar karanlık ürkeği /titrek
Ve her titrek bir tabut zifire / korkak
İçiyorum gittiğinden bu yanı
Afakanlar basılı göğsüme inat
Cebimde yokluk cebimde gece
Damağa zengin oluyor bu yoksul tad
Daha mı kolay
Sarhoşken seni gömmek karanlığa
Bilmem
Hiç düşünmedim
Ya da daha mı zor
Ayıkken seni çizmek aydınlığa
Ölümün ışıkları son kez titredi yüzüme
Vakit tezcanlı tanyeri evveline vurdu
Son yıldızı da gecenin battı batacak
Belki de hayat bize aynı yıldızı kurdu
Zaman kendi deresinde akıyor
Aktığı yerlerde ne umutlar yakıyor
Sussan olmuyor bağırsan dolmuyor
Giden mi kalan / kalan mı giden kimse bilmiyor
Bir nur-u şık duruyor başıma / mavice
Şafağın ardına bin tonuyla kızılın
Gecede kutsanmış günahlardan muaf
El değmemiş taze u/mutlu bir sabah
zaferakarsu * *
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder