İÇSEL BİR GEZİNTİ XIII

İÇSEL BİR GEZİNTİ XIII

gözlerim kapandı, kirpiklerden
çocukluktu aktı gitti, derinden
bir kaya gölgesinde ,topraktan
çok nefesler of çektim,yürekten

hiçlikte yankılanan baş dönmesi
avare bulutlara dem tutan sarhoşluk
esneyen ağzıyla koca gökyüzü,gülmekli
keskin dişleriyle gün dönümlerinde
zamansız bir yağmurla yüzüme,ne zalim

sen düşüyorsun aklıma
gelincik tarlası içinde, yaz başı
ellerin düşlerini savuruyor göklere
bir mavilik kuşanmış gözlerin,umutluk
bahtiyarım o demlerde, her yanım mutluluk
..........
gözlerim kapandı,kirpiklerden
yıldızlardı yanıp sönen,bir titrek
karanlıklar içinde çıplak beyazlık
çok anılarla kanayan,bir yürek

dökülüyor tane tane yerlere tuz
sızlayıp al yanaklardan koşarak
yaralı ördek tüy döküyor havaya
kadeh kırılıyor aynada gözyaşları
hüzünlü bakışlarla parçalanmış ay ışığı

sen düşüyorsun aklıma
ezelsiz bir güneş yakıyor gün vakti
denizlerde tuzlanan taş sabırları
el taştan göz taştan söz taştan
ah be tanrı diz çöksem olmaz mı baştan

yıl uzamı yol uzağı bir sevda közün
kumsala kazılıyor mezarı üstü deniz
el parmak tırnaklar kırık,küreksiz
ve hayat hep bir dizesi eksik şiir
ve bir eksiği çokların iç yalnızlığı
gölgeler dünyasının esrik rüzgarı

gözlerim kapandı,kirpiklerden
gitmeklerdi,küllenip k/özlenen ateşle
kabaran dalgaların oynak köpüklerinde
kış büyüten terlemiş bir yaz sonu
binipte gecenin o kara sandalına, gitmekler

"şimdi
açsam kimsesiz gözlerimi bir yeni
yeni bir hayat başlar mı bana
ağulardan süzsem yaşları mı bir
bir mutluluk daha yaşar mı ömür"...

zaferakarsu**